Ustavni sud je na sednici održanoj 23. septembra 2015. god. utvrdio da nema osnova za pokretanje postupka za utvrđivanje neustavnosti Zakona o privremenom uređivanju načina isplate penzija, da interventne mere uvedene radi finansijske održivosti penzionog sistema predstavljaju legitimni cilj od javnog značaja, kao i da je ograničenje imovinskih prava pod određenim uslovima dozvoljeno i prema našem Ustavu i prema Evropskoj konvenciji za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda.
Naime, Ustavni sud smatra da su tvrdnje inicijatora da penzija koja je stečena u skladu sa zakonom predstavlja imovinu penzionera tačne, ali iz Ustava ne proizlazi garancija penzijskog davanja u određenom iznosu.
U nastavku Vam prenosimo saopštenje sa sajta Ustvanog suda u celosti:
„Ustavni sud je na sednici održanoj 23. septembra ove godine okončao postupak ocene ustavnosti Zakona o privremenom uređivanju načina isplate penzija. Nakon analize odredaba osporenog Zakona sa stanovišta svih bitnih navoda inicijatora, našao je da nema osnova za pokretanje postupka za utvrđivanje neustavnosti ovog Zakona i njegove nesaglasnosti sa potvrđenim međunarodnim ugovorima.
Ustavni sud je utvrdio da iz osporenog Zakona sledi da se njime uvode interventne mere koje se preduzimaju da bi se u uslovima ekonomske krize očuvala finansijska održivost penzijskog sistema, što konkretno znači mogućnost redovne isplate penzija. U tom smislu, za Ustavni sud je od naročitog značaja bilo to što se propisane mere ne odnose na penzionere čija je visina utvrđene penzije do 25.000,00 dinara, kojih, prema podacima koje je Sud pribavio, u Republici ima više od 750.000, a što, s obzirom na ukupan broj penzionera i visine penzija u Srbiji, zapravo znači da najveći broj penzionera nije obuhvaćen propisanim merama. Imajući u vidu i to da u ovom trenutku najniža penzija utvrđena u skladu sa Zakonom o penzijskom i invalidskom osiguranju iznosi svega nešto više od 13.000,00 dinara (pri čemu je za tzv. poljoprivredne penzionere najniža penzija čak oko 10.000,00 dinara), Ustavni sud je ocenio da je „zaštićenim“ iznosom od 25.000,00 dinara, u realnim ekonomskim prilikama u kojima se društvo nalazi, spornim Zakonom obezbeđeno staranje o ekonomskoj sigurnosti penzionera, a što predstavlja ustavni nalog iz člana 70. stav 2. Ustava.
Kada je reč o penzijama koje su obuhvaćene zakonom predviđenim merama, Ustavni sud smatra da su osnovane tvrdnje inicijatora da penzija koja je stečena u skladu sa zakonom predstavlja imovinu penzionera, ali ukazuje da iz Ustava ne proizlazi garancija penzijskog davanja u određenom iznosu, jer je ograničenje imovinskih prava, pod određenim uslovima, dozvoljeno i prema našem Ustavu i prema Evropskoj konvenciji za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. U skladu sa osporenim Zakonom, penzionerima čija je penzija viša od 25.000,00 dinara isplata penzije se vrši u umanjenom iznosu što nesporno predstavlja umanjenje njihove imovine i zato je Sud ispitivao da li Zakon ispunjava uslove dozvoljenog ograničenja imovinskih prava. Polazeći od toga da su propisane mere uređene zakonom, a ne aktom niže pravne snage, da se Zakonom ne dira u pravo na penziju, da su mere propisane radi postizanja legitimnog cilja jer je stvaranje uslova za redovnu isplatu penzija makar i u umanjenom iznosu u opštem i javnom interesu, zatim da postoji srazmernost u propisivanju mera jer su ovim merama manje pogođena lica sa nižim penzijama, što se postiže upravo time što procenat umanjenja nije isti za sve penzije više od 25.000,00 dinara, i konačno, s obzirom na to da je reč o merama privremenog karaktera, a što je Sud utvrdio iz odredaba Zakona o budžetskom sistemu kojima se ograničenje u isplati penzija vezuje za učešće penzija u BDP-u, Ustavni sud je ocenio da se ne mogu prihvatiti kao osnovani navodi inicijatora o nesaglasnosti osporenog Zakona sa Ustavom i potvrđenim međunarodnim ugovorima.“
